Πρόταση dvd: CRAZY, STUPID, LOVE

Των

Glenn Ficarra John Requa

 

All you need is love…and new clothes!

Όλοι μας έχουμε ανάγκη να χαλαρώνουμε, και ακόμη καλύτερα να αφήνουμε πράγματα κατά τα άλλα ανόητα, να αποτελούν για ελάχιστες στιγμές το επίκεντρο μας. Για τους «βαρείς» σινεφίλ υπάρχουν ενίοτε τέτοιες στιγμές όπου μπορούν πραγματικά να απολαύσουν με μια μικρή guilty pleasure ταινίες όπως η προτεινόμενη, αφήνοντας κρυφά να θυμηθούν στιγμές όπου πραγματικά οι προσδοκίες ήταν τρελές, οι ατάκες ή οι πράξεις ηλίθιες και η… αγάπη(όσο μελίρρυτο κι αν ακούγεται ή γράφεται αυτό!) ήταν ένα είδος προς τέρψη των νεανικών μας φαντασιώσεων. Ειδικά για το τελευταίο, ευτυχώς ο αμερικάνικος κινηματογράφος φροντίζει ανά περιόδους να πλασάρει κάποια αξιοπρεπή δουλειά που δεν αφήνει τους περισσότερους να σιχαθούν λέξεις όπως οι παραπάνω(βλ. 500 μέρες με τη Σάμερ και Αγάπη και άλλα ναρκωτικά).

Η ιστορία δεν έχει καινοτομίες. Η Έμιλυ(Μούρ) ανακοινώνει στον Κάλ(Καρέλ) πώς θέλει διαζύγιο, αυτός περιφέρεται με υπόγειο θυμό σε μπαρ και σαν κακόμοιρος δημοσιοποιεί την κατάντια του ώσπου αγανακτισμένος από αυτήν την  αντιαισθητική παρακμή, ένας από τους θαμώνες(Γκόσλινγκ) τον παραλαμβάνει με σκοπό να τον καταστήσει ως ανδρικό πρότυπο και ως εργένη δεύτερης γενιάς.

 Ο πρώτος όντως θα γίνει περιζήτητος ενώ ο δεύτερος να ανακαλύψει πώς μόνο το κρεβάτι και ο υπέρμετρος ναρκισσισμός δε φτάνουν. Ακούγονται κλισέ αλλά είναι οι πρωταγωνιστές και οι διακριτική παρουσίαση των χαρακτήρων που αφήνουν την ταινία να κυλήσει ως το αποκαλυπτικό φινάλε.

To αξιοζήλευτο καστ, οι deadpan εκφράσεις του Καρέλ(σπεύσατε να τον απολαύσετε στο Little Miss Sunshine) καταφέρνουν και κάνουν την ταινία να μιλάει με απλά λόγια και συμπαθητικό τεχνητό ρεαλισμό για τον έρωτα ως ενέργεια και πηγή αλλαγών. Μια ενέργεια χωρίς taboo, που παραμένει το μοναδικό δικαίωμα στη βλακεία ή στην προσπάθεια ως η απόλυτη μηχανή αναζήτησης. Για τους ήρωες παρουσιάζεται ως μονόδρομος μα και πάλι παραμένει η μόνη αυτοδιαχειρήσιμη προσωπική επιλογή, χωρίς όρια παρά μόνο με την άνεση που φέρνει το συναίσθημα. Εξάλλου όποιος ή όποια κι αν είναι αυτοί με τους οποίους ερωτευόμαστε μας ανήκουν για λίγο έτσι κι αλλιώς! Οι σχέσεις έχουν κλισέ, όπως και η πορεία τους μα ποτέ σχεδόν η αρχή τους. Το μόνο κακό με την ταινία είναι ότι πουθενά κανείς άνδρας δεν πρόκειται να βρεί ένα Τόσο Τέλειο μπαρ γεμάτο μονό με Τέλειες γυναίκες, κι αυτό είναι κάτι που χαλάει την οικειότητα του θεατή!!!

By Rory

Πρόταση εβδομάδας: The Help

Βασισμένη σε ένα από τα πλέον δημοφιλή και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα των τελευταίων ετών – το ημι-αυτοβιογραφικό best-seller «The Help» της Kathryn Stockett, η ταινία πραγματεύεται την ιστορία μιας επίδοξης συγγραφέως και δημοσιογράφου, η οποία αποφασίζει να πάρει συνεντεύξεις από τις μαύρες υπηρέτριες που εργάζονται σε σπίτια λευκών αστικών οικογενειών και να γράψει ένα βιβλίο με τις εμπειρίες τους και τα συναισθήματά τους. Σε μια εποχή που οι μαύροι δεν είχαν δικαίωμα άποψης και λόγου, η ηρωίδα ρισκάρει προσπαθώντας να πείσει τις γυναίκες να εκφράσουν αυτά που ένιωθαν. Οι ηρωίδες του «The Help» ενσαρκώνουν τον αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες και το λόγο τους. Ακόμα κι αν ο μαύρος πληθυσμός της Αμερικής ξέρει καλά τι πέρασαν οι πρόγονοί του, αυτές οι ταινίες δίνουν την ευκαιρία στο λευκό κοινό να ταυτιστεί συναισθηματικά με τους μαύρους πρωταγωνιστές και να νιώσει ως ένα βαθμό πώς ήταν η ζωή των μαύρων ακόμα και μετά την οριστική κατάργηση της δουλείας.

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Έμα Στόουν, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ, Μάικ Βόγκελ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Τέιτ Τέιλορ

Mr.Freeman

O Mr. Freeman είναι ένα Ρώσικο animation που γεννήθηκε στο διαδίκτυο στις 21 Σεπτεμβρίου του 2009, με πρώτο του βίντεο το «Είμαι Αληθινός». Ουσιαστικά είναι μια σειρά από βίντεο μονολόγων τα οποία χαρακτηρίζονται από την γρήγορη ομιλία και την εναλλαγή σκηνικών. Ευτυχώς κάποιοι τα μετέφρασαν και στα Ελληνικά οπότε έχουμε την δυνατότητα να τα απολαύσουμε κι εμείς. Ακολουθεί ένα μικρό δείγμα: 

Είμαι αληθινός

 Όλοι σας, μισείτε ο ένας τον άλλον

 Τι είναι οι γνώσεις σας

 Να φοβάστε την ελευθερία

Κανιβαλισμός

Αυνανίζεστε;

  

Πρόταση της εβδομάδας: Mission: Impossible-Ghost Protocol

Ο Τομ Κρουζ σε εξαιρετική φόρμα, ξαναχτυπά με ένα από τα γνωστά 'one-man-show' του στο ρόλο του πράκτορα Ίθαν Χαντ για να συνεχίσει το πολύ επιτυχημένο franchise των Επικίνδυνων Αποστολών, έχοντας στο πλευρό του, μεταξύ άλλων, τους Τζέρεμι Ρένερ και Σάιμον Πεγκ. Ακόμα συναρπαστικότερη δράση, πολλές εξωτικές τοποθεσίες και μοναδικά stunts που κόβουν την ανάσα με τον βραβευμένο δύο φορές με Όσκαρ Μπραντ Μπερντ στη σκηνοθεσία και στην παραγωγή τη σύμπραξη-σίκουελ των Τομ Κρουζ και Τζέι Τζέι Έιμπραμς. Έχοντας κατηγορηθεί για μια βομβιστική, τρομοκρατική επίθεση στο Κρεμλίνο, ο πράκτορας της IMF Ίθαν Χαντ και η ομάδα του αποκηρρύσονται με τον Πρόεδρο να θέτει σε εφαρμογή το Πρωτόκολλο Φάντασμα. Μη έχοντας πηγές ή όποια άλλη υποστήριξη ο Ίθαν πρέπει αφενός να αποκαταστήσει το όνομα της ομάδας του και αφετέρου να αποτρέψει μια νέα επίθεση. Έτσι, ο Ίθαν ξεκινά άλλη μια επικίνδυνη αποστολή έχοντας στο πλευρό του και κάποιους άλλους επικηρυγμένους από την IMF, των οποίων τα κίνητρα δεν είναι και τόσο αθώα...

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τόμ Κρούζ, Τζέρεμι Ρένερ, Σάιμον Πέγκ, Πάολα Πάτον

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Μπράντ Μπέρντ

The Inbetweeners

Αρκετοί το θεωρούν ως το βρετανικό «American Pie»,το οποίο βρέθηκε στην κορυφή του box-office, και ήδη αποτελεί μια από τις πιο επιτυχημένες βρετανικές ταινίες των τελευταίων ετών...
 

Πριν ακόμα κυκλοφορήσει σε DVD βρέθηκε στην κορυφή των πιο δημοφιλών ''πειρατικών'' ταινιών σε πολλά sites όπως το Piratebay, με εκατοντάδες χιλιάδες downloads...

Το «The Inbetweeners» αποτελεί ουσιαστικά τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη της επιτυχημένης ομότιτλης βρετανικής σειράς του Channel 4 που προβάλλεται από το 2008.

Οι πρωταγωνιστές της ταινίας, 4 νεαροί φίλοι, ταξιδεύουν για διακοπές χωρίς τους γονείς τους και επισκέπτονται τη χώρα μας για να ξεφαντώσουν, αλλά και να μπλέξουν σε ξεκαρδιστικές περιπέτειες.

Και βρίσκονται βέβαια στα πανέμορφα, όπως λένε και οι ίδιοι Μάλια της Κρήτης, όπου ζούν έντονες διακοπές...

Βέβαια η απεικόνιση της χώρας μας δεν είναι πάντα και η πιο θετική, καθώς στην ταινία μένουν σε ένα άθλιο ξενοδοχείο ενώ προβάλεται κυρίως  η "άγρια διασκέδαση" στα Μάλια...
 

Παρόλ΄αυτά η επιτυχία της ταινίας οδήγησε πολλούς Βρετανούς να περάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στην Κρήτη...

Πρόταση dvd: Το Δέντρο της Ζωής

Του

Τέρενς Μάλικ

 

Κάτω από το δέρμα της γης και του χρόνου
 

Τώρα που καταλάγιασε όλος ο θόρυβος για την ίσως πιο αναμενόμενη ταινία της περσινής χρονιάς και ταυτόχρονα της πιο αμφιλεγόμενης για πολλούς, μπορούμε να αφεθούμε μέσα από την ιδιωτική μας βλέψη στον κινηματογραφικό αυτό άθλο των 140 λεπτών, του δημιουργού Τέρενς Μάλικ.

Ο φετινός Χρυσός Φοίνικας δε δόθηκε άδικα στην ποίηση, και δε δόθηκε στο Δέντρο της Ζωής μόνο  για το αινιγματικό και πάντα φερέλπιδο εκτόπισμα που κουβαλάει εδώ και τέσσερεις δεκαετίες ο Μάλικ, όπως πολλοί καταλόγισαν στην επιτροπή.  Οι θεατές και περισσότερο οι κριτικοί περίμεναν πάντα πολλά από τον σκηνοθέτη, σχεδόν περισσότερα ως απόδειξη της καλλιτεχνικής του αξίας, ενώ έμοιαζε ως ένα σημείο λόγω της μυστικότητα που περιέκλεισε την παραγωγή, όλοι να ασχολούνται περισσότερο με τους συντελεστές παρά με την ίδια την ταινία όταν τελικά αυτή παρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό. Λόγω της εκτίμησης που φέρει ο συγκεκριμένος δημιουργός φάνηκαν με έναν τρόπο απόλυτο οι απαιτήσεις που υπήρχαν απέναντι στο όνομα του και όχι στα μέσα που χρειάζεται και διαλέγει αυτός κάθε φορά, κάνοντας τελικά την επιμονή του σε αυτήν την πιο προσωπική μάλλον ταινία που έκανε ποτέ, να βγαίνει νικήτρια μιας και αυτή είναι τελικά  πολλά παραπάνω από όσα ήθελαν οι κριτικοί και οι περφεξιονιστές της γραμμικής αφήγησης.

Ο Μάλικ δεν παίρνει τη ζωή από την αρχή, ούτε μοιάζει αυτή να οδηγείται σε ένα τέλος. Ο σκηνοθέτης βουτάει μέσα στην ροή του κόσμου και του χρόνου αφηγούμενος ταυτόχρονα την σύνδεση των πραγμάτων που υπήρχαν πριν από εμάς και μυστικά συνεχίζουν μέσα μας. Η οικογένεια δεν παρουσιάζεται απλώς ως μια πολιτισμική παράδοση αλλά ως ένα μαύρο κουτί που μέσα του όλα τα πρόσωπα κουβαλούν το καθένα στοιχεία που πάντα ενυπήρχαν στο κόσμο. Η αγριότητα, η σκληρότητα, η αρμονία και η απόλυτη μοναξιά. Το φαινομενικά ατέλειωτο σύμπαν που σε ανθρώπινα πλαίσια δεν είναι άλλο από την παιδική ηλικία και τις αναταράξεις της εφηβείας όταν όλα γύρω φαίνονται απειλητικά και ταυτόχρονα τρυφερά, η εικόνα της μητέρας που περιθάλπει μέσα σε μια αφέλεια και ο πατέρας που συμβολίζει όλες τις απαιτήσεις του κόσμου που πια αρχίζει και γίνεται σχήμα, λογική, συμφωνία, Ηλικία. 

Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί στοιχεία ντοκιμαντέρ (με τα ειδικά εφέ να έχει αναλάβει ο Douglas Trumbull, υπεύθυνος για τα εφέ του 2001:Οδύσσεια του Διαστήματος) μόνο και μόνο για να αφήσει τον θεατή να βιώσει την απόδειξη, τη δική του πεποίθηση πώς ο κόσμος έφτασε ως εδώ για να αρχίσει να γερνά, να φθείρεται μέσα σε τετραγωνικά μέτρα και ανθρώπινες πληγές, μέσα στην λήθη των στιγμών που οι ήρωες του έζησαν ίσως τις πιο γεμάτες ώρες τους ως παιδιά που εξερευνούσαν ένα φύλλο, ένα γυναικείο νυχτικό, τους ίδιους τους γονείς που από εξιδανικευμένες μορφές μετατρέπονταν σε εκλογικευμένους ρόλους.

O ίδιος ο Sean Penn παραδέχτηκε σε συνέντευξη πώς δεν έχει καταλάβει ακόμη το ρόλο του στην ταινία και αυτό είναι που τελικά επεδίωξε ο Μάλικ. Την αβεβαιότητα ενός σύγχρονου πια ανθρώπου που άγεται και φέρεται μέσα στα γυάλινα κτίρια του εξελιγμένου κόσμου, στην στειρότητα ενός ακριβού σπιτιού, στην αβεβαιότητα μακριά από την παιδική ηλικία και στα χαμένα πρόσωπα που τόσο θέλει να γυρίσει ο ήρωας.
 

Το Δέντρο της Ζωής είναι μια ταινία για το σινεμά, φτιάχτηκε για αυτό και λειτουργεί πίσω από το λευκό πανί, μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας και του χώρου, πατώντας πάνω στα λόγια του ποιητή Άλλεν Γκίνσμπεργκ:

[..]Η ποίηση είναι εκείνη η ώρα της νύχτας, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, να σκέφτεσαι πραγματικά αυτό που σκέφτεσαι, κάνοντας τον ιδιωτικό κόσμο δημόσιο.

By Rory

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: Casablanca

Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλει σήμερα 12/12/2011 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Βιτσέντζο Κορνάρο την ταινία «Casablanca».

Στην Καζαμπλάνκα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ένας Αμερικανός συναντά την παλιά του αγαπημένη, παντρεμένη τώρα με έναν άλλον, η οποία χρειάζεται τη βοήθειά του για να διαφύγει από τη χώρα.

Πρωταγωνιστούν: Humphrey Bogart, Ingrid Bergman, Paul Henreid

Σκηνοθεσία: Michael Curtiz

Πρόταση της εβδομάδας: Moneyball

Ο Μπραντ Πιτ αναλαμβάνει έναν ακόμη ρόλο οσκαρικού προφίλ, σε ένα πολλά υποσχόμενο αθλητικό δράμα, το οποίο βασίζεται στο εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα best seller «Moneyball: The Art of Winning an Unfair Game» του Μάικλ Λιούις. Σκηνοθετημένο από τον Μπένετ Μίλερ (οσκαρική υποψηφιότητα για το «Capote» του 2005) και με τον Άαρον Σόρκιν (Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για τη δουλειά του στο «The Social Network») να υπογράφει την τελική εκδοχή του σεναρίου, το «Moneyball» αναμένεται να προκαλέσει αίσθηση.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο Μπίλι Μπιν, πρώην επαγγελματίας παίχτης του baseball, αναλαμβάνει το πόστο του μάνατζερ της ομάδας Όκλαντ Αθλέτικς, σε μια περίοδο που οι ιδιοκτήτες της αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Η απόφασή τους να προβούν σε σημαντικότατες περικοπές στο μπάτζετ, τον ωθεί σε μια απόφαση, η οποία έμελλε να αλλάξει δια παντός τους κανόνες του παιχνιδιού. Ο Μπιν προσλαμβάνει τον Πίτερ Μπραντ, έναν ιδιοφυή οικονομικό αναλυτή, με τη βοήθεια του οποίου θέτουν σε εφαρμογή ένα επαναστατικό πρόγραμμα μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, που τους βοηθά να στελεχώσουν την ομάδα με τους καταλληλότερους παίχτες, φροντίζοντας παράλληλα να παραμείνουν εντός μπάτζετ. Άραγε θα φέρει αποτελέσματα, αυτό το παράτολμο σχέδιο;

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μπραντ Πιτ, Ρόμπιν Ράιτ, Τζόνα Χιλ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Κρις Πρατ, Κάθριν Μόρις
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Μπένετ Μίλερ

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: Τεύχος Σεπτεμβρίου(The September Issue)

Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλει σήμερα 5/12/2011 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Βιτσέντζο Κορνάρο την ταινία «Τεύχος Σεπτεμβρίου».
 

Η Vogue εκδίδεται από το 1892 και σήμερα αποτελεί το περιοδικό με τη μεγαλύτερη επιρροή στον χώρο της μόδας, κυρίως λόγω της διευθύντριας της αμερικανικής έκδοσης, Άννας Γουίντουρ, ικανής να καθορίζει την τύχη μιας κολεξιόν με μια της υπόδειξη. Με πρόσβαση στο εσωτερικό του περιοδικού, το ντοκιμαντέρ μιλάει με τη Γουίντουρ, και την ακολουθεί καταγράφοντας την προετοιμασία του τεύχους Σεπτεμβρίου του 2007, που αποτελείτο από 840 σελίδες, ζύγιζε περίπου 2,5 κιλά και πούλησε 13.000.000 αντίτυπα μόνο στις Η.Π.Α. Ένα πορτρέτο δημιουργικότητας, λάμψης και εξουσίας, για τη γυναίκα που αποτέλεσε το πρότυπο για τη Μέριλ Στριπ στο «Ο διάβολος φοράει Prada».

Εμφανίζονται: Άννα Γουίντουρ, Γκρέις Κόντινγκτον, Πατρίκ ΝτεΜαρσελιέ, Όσκαρ ντε λα Ρέντα, Βέρα Γουάνγκ, Ζαν-Πωλ Γκωτιέ κ.α.

Σκην.: Ρ. Τζ. Κάτλερ

Πρόταση της εβδομάδας: Ο χωρισμός(Jodaeiye Nader az Simin)

Η Σιμίν θέλει να φύγει. Ο Ναντέρ είναι δέσμιος του άρρωστου πατέρα του και δε θέλει να τον αφήσει μόνο. Έτσι χωρίζονται, και η κόρη τους, ελπίζοντας να γυρίσει γρήγορα η μητέρα της, μένει προσωρινά με τον Ναντέρ. Ανήμπορος να φροντίσει τον γέρο πατέρα του, ο Ναντέρ προσλαμβάνει μία γυναίκα για να τον περιποιείται. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι αυτή η γυναίκα δούλευε χωρίς την άδεια του συζύγου της και ότι ήταν έγκυος. Ή μήπως το ʼξερε; Χωρίς να το καταλάβει ο Ναντέρ αιχμαλωτίζεται σε έναν ιστό από ψέματα και κοινωνικές αντιδικίες που καταστρέφουν τη ζωή, τα όνειρά του αλλά και την εικόνα του στα μάτια της κόρης του.

ΧΡΥΣΗ ΑΡΚΤΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ στο 61ο Φεστιβάλ Βερολίνου 2011, ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΚΤΟΣ - ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ Ομαδικό καστ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΚΤΟΣ - ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, Ομαδικό καστ ΒΡΑΒΕΙΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΒΡΑΒΕΙΟ Berliner Morgenpost Readers.

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Λεϊλά Χατάμι, Πέιμαν Μοάντι, Σαχάμπ Χοσεϊνί, Σαρέχ Μπαγιάτ, Σαρίνα Φαρχαντί, Μπαμπάκ Καριμί, Μερίλα Ζαρέϊ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Ασγκάρ Φαρχαντί

Πρόταση dvd: ΚΕΛΙ 211(CELDA 211)

Του

Daniel Monzón

 

Το Ξύπνημα

Κατευθείαν από την δημιουργική «πυριτιδαποθήκη» της Ευρώπης, το 2009 αυτή η ταινία αποτέλεσε ξαφνικό blockbuster σε πολλές χώρες δείχνοντας για άλλη μια φορά γιατί τα τελευταία χρόνια το Hollywood προτιμάει σενάρια και ιδέες από τη Γηραιά Ήπειρο προς τέρψιν σκηνοθετών και σεναριογράφων που είναι σε απονεύρωση.

H ιστορία ξεκινά όταν ο νεοπροσληφθής ως φύλακας Juan (Alberto Ammann) ξυπνάει τραυματισμένος και αφημένος σε ένα άδειο κελί ύστερα από το ξαφνικό ξέσπασμα των κρατουμένων στο αφιλόξενο και παθογόνο περιβάλλον μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας στην Ισπανία. Όντας ο μοναδικός από το προσωπικό που είναι άγνωστος στους τροφίμους θα κληθεί να βρει άμεσα έναν τρόπο να επιβιώσει ανάμεσα τους παριστάνοντας κι αυτός τον κρατούμενο. Απέναντι του θα υπάρξει ένα χάος από οργισμένα μυαλά και σώματα με επίκεντρο την δογματική μορφή του Malamadre(ένας αψεγάδιαστος Luis Tosar σε ένα ερμηνευτικό tour de force που του χάρισε το Goya καλύτερου ανδρικού ρόλου)που δείχνει να κινεί τα αντιστασιακά και επιθετικά νήματα απέναντι στην ιδρυματική εξουσία.

Όσο περνάνε οι ώρες ο Juan θα δοκιμαστεί ενεργά σε βίαιες συγκρούσεις περνώντας από το ρόλο του ύποπτου σε αυτόν του έμπιστου καθώς έξω η αστυνομία χτίζει μια άλλη «φυλακή», γεμάτη βία πάνω στους συγγενείς των φυλακισμένων, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια εκρηξιγενή κατάσταση που θα στοιχήσει στον Juan κάτι από την προσωπική του ζωή. Τότε είναι που ο ίδιος θα πρέπει να διαλέξει τελικά στρατόπεδο.

Ο Monzón δε ξεφεύγει από τα περιγραφικά κλισέ μιας έγκλειστης κοινότητας κι αυτό γιατί στόχος του είναι να χρησιμοποιήσει τα ερμηνευτικά υλικά των πρωταγωνιστών του καταφέρνοντας να αναδείξει το κρυφό αυτονόητο της ανθρώπινης φύσης: το ένστικτο που οδηγεί στην επιβίωση αλλά και στην οργή απέναντι σε ο,τι μας στερεί την ελευθερία, είτε αυτή λέγεται πολιτικά δικαιώματα είτε λέγεται οικογένεια. Σίγουρα δεν γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί ο θεατής με τους φυλακισμένους, ούτε με το δίκιο τους. Αυτό που αφήνει ο σκηνοθέτης να ταυτιστούμε, να βιώσουμε, είναι η προσαρμοστικότητα ενός ομαλού μυαλού στο χάος και στο άδικο που κατασκευάζει η εξουσία μιας φυλακής, μιας κοινωνίας, όταν αυτή δεν έχει ψυχραιμία και όταν στρέφεται εναντίον όλων προς εξασφάλιση ελέγχου.

Ο Juan είναι η στάση που παίρνει ο σκηνοθέτης απέναντι σε όλους εμάς, τους φαινομενικά ήσυχους ανθρώπους, τους political correct που αφήνουμε τα πάντα να έρχονται πάνω μας μέχρι τη στιγμή που αγγίζουν μια πολύ ευαίσθητη χορδή, τη στιγμή που η κοινωνιολογία των κανόνων και της ηθικής αφήνει χώρο στην αγανάκτηση και τη ροπή προς το μίσος, βγαίνοντας από το κελί μας.

Δυνατά πλάνα και κυνική κινηματογράφηση σε αυτή τη βραβευμένη με 8 βραβεία Goya ταινία, που ίσως θα ζήλευε την τραχύτητα και το συμβολισμό της ο «στρογγυλοποιημένος» τώρα πια, David Fincher.

By Rory

Κινηματογραφική ομάδα Αρχανών: «Ζιλ και Τζιμ».

Σήμερα 29 Νοεμβρίου, στις 21.30, η Κινηματογραφική ομάδα Αρχανών προβάλλει την ταινία «Ζιλ και Τζιμ» του Φρανσουά Τριφό.

Λίγο πρίν τον Α' παγκόσμιο πόλεμο δύο φίλοι, ο Γερμανός Ζιλ και ο Γάλλος Τζιμ, ερωτεύονται το ίδιο κορίτσι την Κατρίν, που τελικά παντρεύεται τον Ζιλ και πηγαίνει να ζήσει μαζί του στην Γερμανία. Ο πόλεμος που ξεσπά τους χωρίζει. Οταν ξανασυναντιούνται αργότερα, αυτός ο έρωτας για τρείς θα καταλήξει σε τραγωδία...

Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου: Στην καρδιά του χειμώνα (Winter's bone)

Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου προβάλει σήμερα 28/11/2011 σε 2 προβολές (20.30 και 22.30) στον κινηματογράφο Βιτσέντζο Κορνάρο την ταινία «Στην καρδιά του χειμώνα». 

Η ιστορία μιας 17χρονης κοπέλας που ήδη σηκώνει τα οικογενειακά βάρη, και αναγκάζεται ν’ αναζητήσει τον προφυλακισθέντα πατέρα της, ο οποίος έβαλε υποθήκη το σπίτι και το κτήμα τους προκειμένου να πληρώσει την εγγύηση. Αν δεν εμφανιστεί στο δικαστήριο για τη δίκη, το κορίτσι θα βρεθεί στον δρόμο μαζί με την άρρωστη μητέρα και τα δύο μικρότερα αδέρφια της. Ωστόσο, κανείς από τους συγγενείς και γείτονες της βυθισμένης στην παρανομία κοινότητας δε μοιάζει πρόθυμος να τη βοηθήσει να βρει τα ίχνη του.

Διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Ντάνιελ Γούντρελ, το φιλμ απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ του Σάντανς, ενώ η ανερχόμενη 20χρονη Τζένιφερ Λώρενς ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα δραματικής γυναικείας ερμηνείας.
 

Πρωτ.: Τζένιφερ Λώρενς, Αϊζάια Στόουν, Άσλι Τόμσον, Γκάρετ
Ντίλαχαντ, Σέλεϊ Γουάγκενερ

Σκην.: Ντέμπρα Γκράνικ

Πρόταση της εβδομάδας: La Piel que Habito(Το δέρμα που κατοικώ)

Με τη γυναίκα του να έχει υποστεί καθολικά εγκαύματα σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ο Δρ. Ρομπέρ Λεντγκάρντ, διαπρεπής πλαστικός χειρούργος, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο δέρμα για να την σώσει. Εκτός από τα χρόνια και τα χρήματα που ξοδεύει στην έρευνα και τα πειράματά του, ο Ρομπέρ χρειάζεται τρία ακόμα πράγματα: κανέναν ενδοιασμό, έναν συνεργό κι ένα ανθρώπινο πειραματόζωο. Οι ενδοιασμοί δεν υπήρξαν ποτέ πρόβλημα. Η Μαρίλια, η γυναίκα που τον φρόντιζε απ` τη μέρα που γεννήθηκε, είναι η πιο πιστή συνεργός. Όσο για το ανθρώπινο πειραματόζωο…

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Αντόνιο Μπαντέρας, Έλενα Ανάγια, Μαρίζα Παρέντες, Μπάρμπαρα Λένι, Μπλάνκα Σουάρεζ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Πέδρο Αλμοδοβάρ

Το φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης... στο Ηράκλειο!

Σταθερά πια στο ετήσιο κινηματογραφικό ραντεβού τους, η Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο συναντιούνται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στις περιφερειακές εκδηλώσεις του 52ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τις οποίες υποδέχονται ξανά η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου και η Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης στο ΠΑΓΟΠΟΙΕΙΟΝ First Floor Underground. Φέτος θα προβληθούν συνολικά τέσσερις ταινίες, τρεις από το τμήμα ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ και μία από το ελληνικό τμήμα. Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 24 και Παρασκευή 25 Νοεμβρίου στο ΠΑΓΟΠΟΙΕΙΟΝ First Floor Underground με ελεύθερη είσοδο.

ΠΕΜΠΤΗ 24/11

19:00
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΑΛΜΠΕΡΤ –VISUL LUI ADALBERT (Ρουμανία, 101’)
Σκην.: Γκαμπριέλ Ακίμ
Πρωτ.: Γκαμπριέλ Σπάιου, Ντόρου Άνα, Αλίνα Μπερζουντεάνου, Οζάνα Οαντσέα

Μια μαύρη κωμωδία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν σ’ ένα κομμουνιστικό εργοστάσιο της Ρουμανίας, τη δεκαετία του ’80. Η αναπαράσταση ενός εργατικού ατυχήματος προκαλεί ένα πραγματικό, καθώς ο εργάτης που παίζει το ρόλο του θύματος κόβεται στο χέρι. Η ιστορία εκτυλίσσεται το Μάιο του 1986, την επέτειο της ίδρυσης του Κομμουνιστικού Κόμματος και μία μέρα μετά την ιστορική νίκη της Στεάουα Βουκουρεστίου στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο βασικός χαρακτήρας, ο Ιούλικα, είναι ένας τεχνικός που βρίσκει τον μπελά του όταν του ζητούν να προβάλει δύο προπαγανδιστικές ταινίες για την ασφάλεια στην εργασία στη γιορτή που θα γίνει στο εργοστάσιο.

21:00
PRESS (Τουρκία, 100’)
Σκην.: Σεντάτ Γιλμάζ
Πρωτ.: Αράμ Ντιλντάρ, Εντζίν Εμρέ Ντεγκέρ, Καντίμ Γιασάρ, Σεζγκίν Σενγκίζ,.

Κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90, όταν λάμβαναν χώρα σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα στους Κούρδους αντάρτες και στην τουρκική κυβέρνηση, μια χούφτα από νεαρούς δημοσιογράφους πάσχιζαν να καταγγείλουν στην υφήλιο τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εκείνες τις μέρες της αυξανόμενης έντασης, οι δημοσιογράφοι αυτοί αγωνίζονταν τόσο για να επιβιώσουν, όσο και για να αποκαλύψουν τα γεγονότα. Γι’ αυτούς, η δημοσιογραφία δεν ήταν πια επάγγελμα, αλλά ζήτημα ζωής και θανάτου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/11

19:00
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ- VICDAN (Τουρκία, 84’)
Σκην.: Ερντέν Κιράλ
Πρωτ.: Nurgül Yesilçay, Tülin Özen, Murat Han

Η ταινία εστιάζει σε μια παθιασμένη και πολύπλοκη ερωτική ιστορία που συνδέει τρεις ανθρώπους, οι οποίοι ζουν σε μια μικρή πόλη και προσπαθούν να επιβιώσουν. Η Αϊντανούρ είναι μια νεαρή γυναίκα που μένει στην Ανατολία και προσπαθεί να ξεφύγει απ’ αυτό που η ζωή έχει ή δεν έχει να της προσφέρει. Στο μεταξύ, ο Μαχμούτ βρίσκεται ανάμεσα στην Αϊντανούρ και στη γυναίκα του, τη Σονγκούλ. Ωστόσο, η Αϊντανούρ αρχίζει σιγά σιγά να κερδίζει την καρδιά του. Οι δρόμοι αυτών των δύο θα διασταυρωθούν σ’ ένα καπηλειό.

21:00
ΣΟΥΠΕΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Ελλάδα, 109’)
Σκην.: Γιώργος Παπαϊωάννου
Πρωτ.: Δημήτριος Βαϊνάς, Παρασκευάς Παπαδόπουλος, Όλγα Σφέτσα, Αναστάσιος Μασιάς, Σπυρίδων Παπαναούμ

Σ’ ένα παράλληλο, σουρεαλιστικό σύμπαν, η Θεσσαλονίκη έχει τον δικό της προστάτη υπερήρωα: τον Σούπερ Δημήτριο. Μεταμφιεσμένος ως Δημήτρης Χριστοφορίδης, δημοσιογράφος του περιοδικού Χρυσή Ιερουσαλήμ, μάχεται για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και το ελληνοχριστιανικό ιδεώδες. Ένα βράδυ, ο χειρότερος εφιάλτης της πόλης επιστρέφει. Ο Κάπτεν Φ.ΡΟΜ είναι πάλι εδώ, για να διεκδικήσει αυτό που προσπαθεί να πετύχει εδώ και χρόνια: να τον αναγνωρίσουν όλοι με το πραγματικό του όνομα, το όνομα που του αξίζει, το όνομα που του ταιριάζει. Οι δύο ήρωες παρασύρονται σε μια σύγκρουση που τσαταλιάζει τα νεύρα του θεατή μέχρι την τελική κορύφωσή της, σε μια αρχετυπική μάχη μεταξύ του καλού και του κακού.

Πρόταση dvd: Ένας Ακόμη Χρόνος(Another Year)

Του

Mike Leigh

Ο Mike Leigh θεωρείται   ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του Βρετανικού κινηματογράφου. Εξειδικευμένος κυρίως στο χώρου του κοινωνικού δράματος, ξεχωρίζει για το ιδιαίτερο και άμεσα αναγνωρίσιμο κινηματογραφικό του στυλ, μέσα από το οποίο επιχειρεί να σκιαγραφήσει τον τρόπο που διαμορφώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις.

Οι ταινίες του είναι βαθιά «ανθρώπινες» και συναισθηματικές, χωρίς να πέφτουν στην παγίδα της άκρατης μελοδραματοποίησης. Το τελευταίο είναι κάτι που το βλέπουμε να συμβαίνει σε αρκετές ταινίες του είδους, κατά κύριο λόγο χολιγουντιανής προέλευσης. Το γεγονός αυτό έχει  οδηγήσει ένα κομμάτι του κόσμου να έχει «παρεξηγήσει» το συγκεκριμένο κινηματογραφικό ιδίωμα, που με τη σειρά του έχει να επιδείξει κάποιες εξαιρετικές ταινίες. Μία από αυτές είναι η πιο διάσημη, ίσως, δημιουργία του  Leigh, τα «Μυστικά και Ψέματα» του 1996.

Το εδώ παρουσιαζόμενο film, τιτλοφορείται «’Ένας Ακόμη Χρόνος», είναι παραγωγής 2010, και ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στα φετινά Oscar. Η πλοκή ακολουθεί τη ζωή ενός μεσόκοπου ζευγαριού από τα προάστια του Λονδίνου κατά τη διάρκεια ενός ημερολογιακού χρόνου. Ο Τομ και η Τζέρι φαίνεται να έχουν μια πολύ ισορροπημένη σχέση σεβασμού και κατανόησης τόσο μεταξύ τους όσο και με τον γιό τους Τζο που είναι 30 ετών. Παρόλα αυτά δεν συμβαίνει το ίδιο και με άτομα από τον φιλικό τους περίγυρο. Η Μέρι , συνάδελφος και φίλη της Τζέρι,  αντιμετωπίζει προβλήματα αλκοολισμού και προσπαθεί μάταια να νιώσει ικανοποίηση για την ζωή της . Με την πάροδο του χρόνου εμφανίζεται προσκολλημένη συναισθηματικά στο ζευγάρι , σε βαθμό που θα αρχίσει να προξενεί δυσφορία.

Το ίδιο συμβαίνει αντιστοίχως και με τον Κεν , παλιό συμφοιτητή και φίλο του Τομ. Ωστόσο το ζευγάρι προσπαθεί , δείχνοντας κατανόηση, να στηρίξει και τους δυο ,αποκρύπτοντας μέχρι ενός σημείου τη προαναφερθείσα δυσφορία. Τα πράγματα αλλάζουν όταν ο αδελφός του Τομ χάνει την γυναίκα του, μένοντας μόνος καθώς η σχέση με τον δικό του γιό φαίνεται να έχει διαρραγεί.

Συνοψίζοντας , πρόκειται για μια ταινία ξεκάθαρη ως προς τη στόχευση και τα μέσα της. Οι ανθρώπινες σχέσεις και τα αδιέξοδα τους μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Ο Leigh δεν διστάζει τα τονίσει πως τα τελευταία έχουν πολλές φορές να κάνουν με τις ίδιες τις αντιφάσεις των ατόμων , αλλά και την πίστη του στην έννοια της αλληλεγγύης μεταξύ αυτών. Δεν αγιοποιεί ούτε και δαιμονοποιεί πρόσωπα και καταστάσεις και προσπαθεί να εξετάσει το υπόβαθρο των χαρακτήρων του και το ρόλο του στη συμπεριφορά τους.

Επί της ουσίας, το μόνο που μπορεί να «προσάψει» κανείς στο δημιουργό είναι ότι ακολουθεί ένα γνωστό και δοκιμασμένο μοτίβο τόσο στη θεματολογία όσο και στην ανάπτυξη της ταινίας του. Σε αυτό ακριβώς βασίστηκε και η κριτική που έγινε από μερίδα του Τύπου. Παρόλα αυτά κάποιες φορές  είναι κάλο να ξέρουμε τι ζητάμε και από ποιόν. Ο σκηνοθέτης είναι γνώστης του συγκεκριμένου είδους και αυτό κάνει τις δημιουργίες του ξεχωριστές και το σχόλιο του εύστοχο. Το έδειξε στο παρελθόν , το δείχνει και τώρα με ένα φιλμ που αποτελεί  «καθρέφτη» για τα συναισθήματα  των καθημερινών ανθρώπων.

 by NikP

 

Κινηματογραφική ομάδα Αρχανών: «The Age of Stupid».

Σήμερα 22 Νοεμβρίου, στις 21.30, η Κινηματογραφική ομάδα Αρχανών προβάλλει την ταινία «The Age of Stupid».

Το "Age of Stupid" είναι ένα κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ της βραβευμένης σκηνοθέτιδος και παραγωγού Franny Armstrong με πρωταγωνιστή τον βραβευμένο με Όσκαρ Pete Postlethwaite, που υποδύεται έναν ηλικιωμένο άνδρα που ζει στην κατεστραμμένη γη του 2055, βλέπει αρχειακό υλικό από το 2008 και αναρωτιέται: "Γιατί δεν σταματήσαμε την κλιματική αλλαγή όσο ακόμα είχαμε την ευκαιρία;"

Πρόταση της εβδομάδας: Drive

Ο Οδηγός κάνει δύο δουλειές: την μέρα εργάζεται σαν κασκαντέρ σε ταινίες και τη νύχτα οδηγεί αυτοκίνητα που συμμετέχουν σε ληστείες. Δεν έχει σημασία σε ποια από τις δυο εργασίες βρίσκεται, ο Οδηγός νιώθει άνετα μόνο πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου. Η ζωή του αλλάζει όταν γνωρίζει την Αϊρένε και τον γιό της Μπενίσιο. Αρχίζει να περνάει χρόνο με την οικογένεια μέχρι που ο Στάνταρντ, ο άντρας της Αϊρένε, αποφυλακίζεται, και ο Οδηγός ύστερα από παράκληση της Αϊρένε, αναγκάζεται να απομακρυνθεί...

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ράιαν Γκόσλινγκ, Ρον Πέρλμαν, Κριστίνα Χέντρικς, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Όσκαρ Άιζακς, Μπράιαν Κράνστον, Άλμπερτ Μπρουκς
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν

Ταινία μικρού μήκους: "Τι είναι αυτό;(What is that?)"

Οι κινέζοι λένε μια εικόνα χίλιες λέξεις και κάτι ανάλογο πρέπει να ισχύει και για κάποιες ταινίες μικρού μήκους. Μέσα σε λίγα λεπτά καταφέρνουν να σου δημιουργήσουν συναισθήματα που άλλες ταινίες θα χρειάζονταν πάνω από μιάμιση ώρα. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η μικρού μήκους με τίτλο "Τι είναι αυτό;(What is that?)".

Cast
Father: Nikos Zoiopoulos
Son: Panagiotis Bougiouris

Directed by: Constantin Pilavios
Written by: Nikos & Constantin Pilavios
Director of photgraphy: Zoe Manta
Music by: Christos Triantafillou
Sound by: Teo Babouris
Mixed by: Kostas Varibobiotis
Produced by: MovieTeller films

Πρόταση dvd: Ακόμη και η Βροχή(Even the rain)

Της

Icíar Bollaín

Ο ομόκεντρος κύκλος της ιστορίας

Ταινία που πρέπει να υπερασπίζεται και εμπνέει.

Η περσινή επίσημη πρόταση της Ισπανίας για τα Όσκαρ κερδίζει άτυπα πολλαπλά βραβεία πριν ακόμη το πρώτο πλάνο έχοντας βασικές δυναμικές όπως:

Την ιστορία του σημαντικότερου σεναριογράφου αυτή τη στιγμή Paul Laverty(Ο Άνεμος χορεύει το κριθάρι, Ιρλανδέζικος δρόμος). Δύο στιβαρούς πρωταγωνιστές όπως ο  Luis Tosar και ο δυναμικά επανερχόμενος Gael Garcia Bernal, την αφιέρωση της ταινίας στη μνήμη του άξιου θεωρητικού, συγγραφέα και αγωνιστή Howard Zinn(Ο Μαρξ στο Σόχο), μα πάνω από όλα την ίδια την εξιστόρηση μιας μάχης, αυτής των Βολιβιανών απέναντι σε πολυεθνική εταιρεία ιδιωτικοποίησης του νερού, την περίφημη εξέγερση της Cochabamba το 2000 και την τελική επικράτηση των πολιτών!

Μέσα από την προσπάθεια ενός νεαρού σκηνοθέτη και του συνεργείου του να γυρίσουν μια ταινία με φόντο την πραγματική ιστορία του πρώτου θιασωτή του οικονομικού ιμπεριαλισμού, Χριστόφορου Κολόμβο, τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και παρελθόντος τέμνονται δημιουργώντας μια ολοκάθαρη αντιπαραβολή του χρόνου και της καταπίεσης που υφίστανται οι φτωχοί, οι εργαζόμενοι, ακυρώνοντας την απόσταση, τους αιώνες, τους πρωταγωνιστές.

 Έχοντας ως κομπάρσους και ηθοποιούς ντόπιους πολίτες το συνεργείο γίνεται μάρτυρας των αγώνων που κάνουν οι ίδιοι απέναντι σε έναν σύγχρονο κατακτητή, μια εταιρεία και την κυβέρνηση, κάνοντας την ταινία να αναπαριστά την ίδια την ιστορία μπροστά στα μάτια τους, φέρνοντας το παρελθόν των αγώνων τους στο σήμερα.

Με τον ίδιο τρόπο ο Λάβερτυ καταφέρνει να συμπυκνώσει στρατευμένα όλο το νόημα της σημερινή φρίκης, του κορπορατισμού και της αποστέωσης της εργατικής τάξης βάζοντας τους πρωταγωνιστές απέναντι στην ευθύνη τους ως άνθρωποι. Ο κυνισμός του παραγωγού(Tosar) θα δώσει τη θέση του στον αλτρουισμό ενώ αντίθετα το όραμα του σκηνοθέτη(Bernal) σε αυτό του καλλιτεχνικού εγωισμού προκειμένου να  ολοκληρωθούν τα γυρίσματα.

Στα 100 λεπτά που διαρκεί η ταινία αυτό που κατασταλάζει είναι η κινηματογραφική διαύγεια της Bollaín που δεν μπλέκει την πλοκή αλλά αφήνεται στην αφήγηση, παραδίδοντας σχεδόν μαθήματα στρατευμένης και διακριτικής τέχνης, δίνοντας φόρο τιμής στα συναισθήματα του πρωταγωνιστή της κάνοντας αυτό που εκείνος δεν καταφέρνει: να πει την αλήθεια για την αποτυχία του ατόμου να εξελιχθεί ως άνθρωπος παρά μόνο ως πληθυσμός.

Μια ταινία μες στην ταινία. Η ιστορία μες στην ιστορία.

Η δική μας παρούσα μάχη.

Σε μια στιγμή που πρέπει να κάνουμε τη συνείδηση μας Αντίστροφη Μέτρηση.

By Rory

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία:

Διακηρύξεις Ανεξαρτησίας, Ζίν Χάουαρντ, Εκδόσεις Εξάρχεια, 2009

Το Δόγμα του Σοκ, Κλάιν Ναόμι, Εκδόσεις Λιβάνη, 2007