Πρόταση dvd: SHAME

Του

Steve McQueen

Πόσο βαθειά κοιτάζεις μέσα σου;

Κλειστά δωμάτια, ημιφωτισμένη ατμόσφαιρα, πνιγηρή σιωπή και ένα πληγωμένο ζώο που είναι άτολμο να βάλει σε λέξεις το κενό του. Η μόνη διέξοδος είναι η αγριότητα της σεξουαλικής επαφής, η έκπτωση του άλλου, η επιβίωση μονάχα του ενστίκτου και μιας ατομικής φθοράς. Με τέτοιες εικόνες το 1972 ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι έριχνε με το «Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι» τον μεγάλο Μάρλον Μπράντο σε μια κατεδαφιστική υποκριτική αρένα που κυνηγήθηκε, απορρίφθηκε και εν τέλει έμεινε στην ιστορία ως μια συμβολική κατάθεση του τέλους μιας εποχής αθωότητας και πλασματικής ενότητας. Ο νέος Άνθρωπος θα γινόταν ατομιστής, αρπακτικό, εσωστρεφής, απλώνοντας τον κυνισμό και την αδειοσύνη του σε κοινωνικό, επαγγελματικό και συναισθηματικό επίπεδο φτάνοντας στην κορύφωση, σε μια «βασιλεία» όπου ο καθένας είναι γυμνός.

Ο «Βασιλιάς» πια είναι γυμνός και μπαινοβγαίνει στα στείρα και ψυχρά δωμάτια ενός ακριβού σπιτιού, στο κέντρο μιας άγριας μητρόπολης. Το καλοσχηματισμένο σώμα του, η ωραιότητα του αγγίζουν την εικόνα μιας μετα-μοντέρνας πλήρωσης, μια αίσθηση σύγχρονης επιτυχίας, έναν εξωσκελετό που πληροί κάθε επίκαιρη τάση αρρενωπότητας και στυγνής αισθητικής που πρόσφεραν αφειδώς δύο ολόκληρες δεκαετίες μάνατζερ, οικονομολόγοι, ίντερνετ και περιοδικά. Ο «Βασιλιάς» αναζητά την επιβεβαίωση και την ψάχνει σε ίδια τέλεια σώματα, λιγομίλητα και διεκπεραιωτικά, γυμνά όπως αυτός κάνοντας την επαφή επιδερμική και γρήγορη χωρίς ενδιάμεση προσέγγιση και προσπάθεια, καταναλώνοντας. 

Η μοναχική φιγούρα που ενσαρκώνει ο Φασμπέντερ δεν έχει παρελθόν, τουλάχιστον αυτό δεν έρχεται ποτέ σε μορφή ανάλυσης ή ανάμνησης. Ο χρόνος και οι σχέσεις είναι στο Τώρα, στο σημείο που πια το εσωτερικό του έχει σχηματιστεί, έχει επιλέξει τη θέση του στην κοινωνία και έχει διεκδικήσει την στάση του απέναντι στους ανθρώπους και τις νόρμες που αυτοί εξωτερικεύουν. Δεν είναι πια κυνηγός παρά μόνο καταναλωτής. Στέκεται στην «κορυφή» ενός άχρωμου, φθοριούχου ρετιρέ και αφουγκράζεται την παλμική παρακμή της πόλης, ενός κόσμου που σου προσφέρει τα πάντα με αντάλλαγμα την οκνηρία, την από-ευαισθητοποίηση, εκατομμύρια χαρακτήρες και «προϊόντα», όλα στοιβαγμένα σε μια πορνογραφική προθήκη, έτοιμα να σε απαλύνουν, να σε αδειάσουν ψυχικά, να σε ξεκουράσουν από την προσπάθεια να επικοινωνείς και να ωριμάσεις. 

Το αριστούργημα του McQueen είναι αδηφάγο, φέρνοντας καταπάνω μας μια κατά κάποιον τρόπο sci fi ατμόσφαιρα όπου οι ήρωες έχουν πάψει πια να παράγουν συνθήκες και μόνο συντηρούν αυτές που έφτιαξαν. Καμιά μνήμη δεν επιστρέφει, κανένας δεσμός, ούτε καν οικογενειακός, δεν επεξηγείται, δεν αγγίζει την μοναξιά. Ο πρωταγωνιστής πια αυτοανακυκλώνεται, συρρικνώνεται και αφήνεται να «φαγωθεί» από μέσα, από τον ίδιο που δεν αντέχει πια να περιφέρει τη γυμνότητα του απέναντι στα ίδια του τα μάτια, να την κυλάει στα αποστειρωμένα του σεντόνια. 

Στο ίδιο μήκος κύματος με την ταινία του Μπερτολούτσι, η ταινία «ξεγέλασε» πολλούς με την ακραία σεξουαλικότητα της, με την παγωμένη της σκηνογραφία, και την επίπεδη απόδοση των χαρακτήρων. Μόνο που αν κοιτάξει κάποιος καλύτερα όλα αυτά συντελούν την ίδια την ταινία και βρίσκονται πάντα σε πρώτο πλάνο. Ο σκηνοθέτης δεν θέλει να ψάξουμε καλά αλλά να κοιτάξουμε καλά τους ανθρώπους γύρω μας, την πόλη και τα πνιγηρά της χρώματα, τα άψυχα μηνύματα που ανταλλάσσουμε στα social networks, τον τρόπο που επιθυμούμε πια τον άλλον ζητώντας αντάλλαγμα. Η ταινία ζητάει να κοιτάξουμε καλά την επιδερμίδα του ήρωα ώστε να δούμε καλά πιο μέσα μας, αναταράσσοντας το σύγχρονο τρόπο που όλοι γίναμε κοσμοπολίτες, περιφερόμενοι σε εταιρείες, μπαρ, πλασματική πολυτέλεια, τον τρόπο που «ανδρωθήκαμε» να ερωτευόμαστε και να δεσμευόμαστε κρατώντας πάντα μια καχυποψία. 

Για όλα τα παραπάνω και για τον αντίλογο που αρκετοί μπορεί να έχουν, ο Mc Queen κατάφερε να μας χαρίσει την πρώτη επίσημα Κλασσική ταινία της δεκαετίας.

by Rory

 

Προβολή του ντοκιμαντέρ: " Μεταξά, ακούγοντας το χρόνο"

Με 3 εκδηλώσεις ανοικτές στο κοινό (παγκρήτια ημερίδα, εκδήλωση λόγου, προβολή, που πραγματοποιούνται εντός και εκτός του Μουσείου, οι οποίες είναι αποτέλεσμα συνεργασιών και απευθύνονται τόσο στους επαγγελματίες των μουσείων όσο και στο ευρύ κοινό γιορτάζει το Μουσείο Παραδοσιακής Ζωής Κρήτης "ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ" τα 20 χρόνια λειτουργίας του.
 

Σήμερα Σάββατο 26 Μαΐου και ώρα 8.30 το βράδυ το Μουσείο «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ» σε συνεργασία με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης και το Μουσείο Ιατρικής Κρήτης οργανώνουν την προβολή της ταινίας-ντοκιμαντέρ «ΜΕΤΑΞΑ, ακούγοντας το χρόνο» στην αίθουσα πολυμέσων του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας.

Πρόταση dvd: Ελεύθερος Ωραρίου

Του

Λοράν Καντέ

Και τώρα; Τι;

Έχει γίνει πολλές φορές η προσπάθεια μέσα από τη συγκεκριμένη σελίδα να παρουσιαστούν ιστορίες(γιατί αυτό είναι ο κινηματογράφος) που δεν αποτελούν μόνο την καλλιτεχνική κατάθεση ενός δημιουργού με αυστηρά κινηματογραφικά κριτήρια αλλά ιστορίες που με τον έναν ή άλλο τρόπο αγγίζουν σημεία ρεαλισμού. Πέρα από το artistic κομμάτι το οποίο περικλείει την εμπειρία μιας ταινίας υπάρχουν σενάρια και ήρωες που μοιάζουν να ξεπηδούν ή να ξυπνάνε μέσα από την αυστηρή πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που πολλές φορές μπορεί να γίνει πιστευτή μόνο άμα τη «δούμε» στο πανί. Αυτό ίσως συμβαίνει γιατί η τέχνη, γραπτή ή σε σελιλόιντ, έχει τη δύναμη της φωτογραφίας, της αποτύπωσης, του διαχρονικού, εν τέλει της γραμμικής δυναμικής που κάνει τα γεγονότα να παρουσιάζονται στιβαρά αποδίδοντας στο τέλος ένα νόημα στον θεατή, κάτι που στην πραγματική ζωή και χρόνο δυσκολευόμαστε να προλάβουμε και να καταφέρουμε!

Υπάρχουν ταινίες λοιπόν που περιμένουν ίσως το πλήρωμα του χρόνου ώστε να δείξουν τα δόντια τους, να καθρεφτίσουν αυτό που συμβαίνει. Τέτοιες ήταν «Το Τσεκούρι», η «Ιδιωτική Ζώνη» ή το «Δευτέρες στη Λιακάδα», ιστορίες ακραίας ή διακριτικής πραγματικότητας που πια μοιάζουν να παίρνουν οστά και φωνή μέσα από τα δικά μας μάτια αφού πραγματεύονται την πάλη για επιβίωση, τον κοινωνικό διαχωρισμό, την παθητική φθορά της ανεργίας.

Στον απόκρυφο κόσμο του κορπορατικού κανιβαλισμού που ακόμη δεν είχε κινήσει την περιέργεια του πολύ κόσμου, το 2001 ο Λοράν Καντέ αφήνει μια ταινία να βγει έξω και να λειτουργήσει ως μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία για πολλούς ανθρώπους που έμελλε να χάσουν τη δουλειά τους, να συμπιεστούν μέσα στην θολή και αχαρτογράφητη ακόμη κρίση που δυνάμωνε τον ιστό της υπόκωφα μέσα στην περασμένη δεκαετία, γινόμενη το βουνό που όλοι τώρα σκάβουν στα ορυχεία της.

Ο Βινσέντ(Aurélien Recoing) απολύεται έπειτα από 11 χρόνια αφοσιωμένης εργασίας σε μια εταιρική φίρμα. Αυτό το νέο δε φτάνει ποτέ στην οικογένεια και τους γνωστούς του. Αντιθέτως διαλέγει να διατηρήσει την εντύπωση ότι ακόμη εργάζεται, ξοδεύοντας χρόνο στο δρόμο οδηγώντας, ταξιδεύοντας, προσπαθώντας να καλύψει το ωράριο που μέχρι τότε είχε. Καθώς η πάλη να μην αποκαλυφθεί η ανεργία του μεγαλώνει θα δημιουργήσει μια εργασιακή απάτη η οποία θα τον βυθίσει ακόμη περισσότερο στο ψέμα, στην αγωνία να διατηρήσει την μεγαλοαστική εικόνα που τόσα χρόνια είχε. 

Το σενάριο δεν προσφέρεται για ψυχολογικές ή σινεφίλ ερμηνείες μιας και αυτό που βλέπουμε είναι η έντονη προσπάθεια ενός ανθρώπου να ξεγελάσει τον εαυτό του κυρίως και μετά του άλλους, να συντηρήσει μια ανεδαφική αξιοπρέπεια, να διατηρήσει τη νόρμα που επιτάσσει, στην μεσαία και αστική κυρίως τάξη, μια εικόνα ευμάρειας και στιλιστικής ζωής. Η αγωνία να κρατηθεί κάποιος από την ταξική του ψευδαίσθηση. 

Στο σήμερα πια θα ακούσετε πολλούς να φοβούνται, να τρομοκρατούνται στην ιδέα μιας «φτωχής Ελλάδας», μιας χώρας χωρίς τα βασικά, επιμένοντας να συντηρούν την ψευδαίσθηση του έχειν, του ανήκειν χωρίς να μπορούν να καταλάβουν πώς αποτελούν τους τελευταίους στη σειρά εκλογικεύοντας τα τελευταία «δανεικά» τους.

by Rory

Κινηματογραφικές προβολές: "Ιατρική και Σινεμά"

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας σε συνεργασία με το Μουσείο Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης και τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου διοργανώνουν μια σειρά προβολών με θέμα Ιατρική και Κινηματογράφος.

Οι προβολές θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη στις 20.30 από τις 25 Απριλίου ως τις 23 Μαΐου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Σήμερα Τετάρτη 23 Μαΐου προβάλεται η ταινία "Απ' τα κόκκαλα βγαλμένα" του Σωτήρη Γκορίτσα.

 

Ένας ειδικευόμενος ορθοπεδικός γιατρός ξεκινάει την καριέρα του σε δημόσιο νοσοκομείο του Ε.Σ.Υ. Εκεί ανακαλύπτει πως γιατροί, διοικητικοί υπάλληλοι και νοσηλευτές ,αλλά και ασθενείς, είναι όλοι συμμέτοχοι σε μια παράλογη κωμικοτραγική πραγματικότητα. Ανακαλύπτει το πως ένα δημόσιο σύστημα που φτιάχτηκε για να υπηρετεί τον άνθρωπο έχει εξελιχθεί σε δήμιό του. Για αυτό και επιχειρεί να του αντισταθεί.

Μια κατά τα άλλα καλή κωμωδία, που σίγουρα σε αρκετές σκηνές θα θυμίσει σε πολλούς από τους θεατές περιστατικά από κάποιο δημόσιο νοσοκομείο...

 

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

 

 

 

 

 

 

Κινηματογραφική Ομάδα Παν/μίου Κρήτης: The Blues Brothers

Η ανανεωμένη Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο έχει ξεκινήσει μία σειρά προβολών στο χώρο της Παλαιάς Λαχαναγοράς.
Οι προβολές γίνονται κάθε Τρίτη και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Σήμερα Τρίτη 22 Μαϊου στις 19:00.

Blues Brothers (1980)

Σκηνοθεσία: John Landis

Πρωταγωνιστούν: John Belushi, Dan Aykroyd, Cab Calloway
Διάρκεια: 133΄
Κατηγορία: Κωμωδία, Μουσική

Υπόθεση: Χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις αυτή η κωμωδία καταστροφής γύρω από τις περιπέτειες δυο αδερφών, που μαθαίνοντας ότι το ορφανοτροφείο στο οποίο μεγάλωσαν κινδυνεύει να κλείσει, αποφασίζουν να στήσουν ξανά την παλιά τους μπάντα και να κυνηγήσουν τη δουλειά που θα τους αποφέρει όσα χρήματα χρειάζονται για να σωθεί το ίδρυμα.

Προβολή ταινίας: "Πεθαίνοντας για την αλήθεια"

Προβολή της ταινίας του Ν.Μεγγρέλη από την ΕΡΑ Ηρακλείου.

Η ΕΡΑ Ηρακλείου 97,5, παρουσιάζει  για πρώτη φορά στο Ηράκλειο, τη βραβευμένη ταινία- ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου Νίκου Μεγγρέλη, «Πεθαίνοντας για την Αλήθεια», την Παρασκευή 18/5  στις 20.00, στον Πολυχώρο της Παλιάς Λαχαναγοράς του Δήμου Ηρακλείου. Αμέσως μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τον δημιουργό της ταινίας. Την εκδήλωση υποστηρίζει η ΕΣΗΕΠΗΝ και  η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

«Πεθαίνοντας για την Αλήθεια»

Σε έναν πόλεμο η αλήθεια είναι πάντα το πρώτο θύμα έγραψε ο φιλόσοφος Αισχύλος πριν από αιώνες και η ρήση αυτή ισχύει μέχρι τις μέρες μας. Το ντοκιμαντέρ "Πεθαίνοντας για την αλήθεια" αφορά στους άδικους θανάτους δημοσιογράφων και εργαζόμενων στα μέσα ενημέρωσης, που σκοτώθηκαν στο Ιράκ, από την έναρξη του πολέμου το 2003 μέχρι και σήμερα.

Αποκαλύπτει άγνωστες πλευρές των γεγονότων, την ευθύνη των κυβερνήσεων, τις φρικαλεότητες που διαπράχθησαν από φανατικούς τρομοκράτες ενώ παράλληλα αναδεικνύει μοναδικά παραδείγματα ανδρείας, αλτρουισμού και ανθρωπισμού που ξεχώρισαν μέσα στη φρίκη του πολέμου.

Ο σκοπός του ντοκιμαντέρ είναι να αποδείξει πως η κυβέρνηση Μπους χειραγώγησε μέρος των μέσων ενημέρωσης ώστε να πείσει την κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα του πολέμου. Αλλά ακόμα, γιατί και πως άλλαξε η κάλυψη των πολέμων από το Βιετνάμ και έπειτα, καθώς και γιατί οι δημοσιογράφοι που δεν βρίσκονται ενσωματωμένοι στις στρατιωτικές δυνάμεις μπαίνουν στο στόχαστρο.

Το ντοκιμαντέρ "Πεθαίνοντας για την αλήθεια" εξηγεί την αναγκαιότητα ύπαρξης των δημοσιογράφων στα σημεία των μαχών ώστε οι συνέπειες ενός πολέμου να γίνονται γνωστές σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπογραμμίζει πως η ατιμωρησία δεν είναι εξαίρεση αλλά δυστυχώς ένας κανόνας. Χρειάστηκαν δύο χρόνια έρευνας και γυρισμάτων για να πραγματοποιηθεί το ντοκιμαντερ. Περισσότεροι από 60 δημοσιογράφοι, άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης, συγγραφείς, διανοούμενοι, μέλη οικογενειών των ανθρώπων που έγιναν στόχος, κατέθεσαν την άποψη τους για τα γεγονότα που ξεδιπλώνει με αριστοτεχνικό τρόπο το ντοκιμαντέρ.

Τα γυρίσματα έγιναν στο Ιράκ, τη Μ. Βρετανία, την Αμερική, την Ισπανία, την Ουκρανία, το Κατάρ, την Ιταλία, το Βέλγιο και την Ελλάδα. Σπάνιο αρχειακό υλικό παρουσιάζεται για πρώτη φορά χάρη στην προσφορά πολλών τοπικών τηλεοπτικών δικτύων αλλά και διεθνών οργανισμών όπως Ρόιτερς, Αλ Τζαζίρα και Ράι.

Πρόταση dvd: THE MOTHER

Του

Roger Michell

Τελευταία ευκαιρία;

Πόσες φορές έχει τολμήσει ένα κινηματογραφικό έργο να αναζητήσει ψύχραιμα και απροκάλυπτα ρεαλιστικά την προσπάθεια ενός ανθρώπου σε προχωρημένη ηλικία να βρει την πλήρωση, να καταφέρει να επανεκκινήσει τη ζωή του συναισθηματικά; Ελάχιστες και η ταινία του Roger Michell είναι μία από αυτές τις προσπάθειες όπου το 2003 άφησε εμβρόντητους κοινό και κριτικούς, καταφέρνοντας να κερδίσει μάλιστα 10λεπτα standing ovations στις Κάννες όπου προβλήθηκε.

Με την καταπληκτική βετεράνο θεατρική ηθοποιό Anne Reid στο πρωταγωνιστικό ρόλο η ταινία εστιάζει στην άτονη και στερεοτυπική καθημερινότητα που απομένει στην May όταν μετά από επίσκεψη με το σύζυγο της στα παιδιά τους που κατοικούν στα πλούσια προάστια του Λονδίνου, εκείνος πεθαίνει ξαφνικά. Ανάμεσα στο νευρωτικό τρόπο ζωής που έχουν υιοθετήσει ο γιός της όντας επιχειρηματίας με ακριβά όνειρα και μια μεγάλο-αστική μεταμοντέρνα σύζυγο και η κόρη της που είναι μονογονεϊκή οικογένεια η Μητέρα γίνεται ξαφνικά βάρος, κομπάρσος, περιφερόμενη από σπίτι σε σπίτι παρατηρώντας τα παιδιά της και ανακαλύπτοντας αυτούς τους αγνώστους που νόμιζε για δικούς της ανθρώπους. Εκεί θα γνωρίσει τον Ντάρρεν(ο Daniel Graig σε ρόλο αξιώσεων με ένα πολύ καλό ψυχωτικό και ψυχρό βλέμμα) ο οποίος εργάζεται ως ξυλουργός στο σπίτι του γιού της ενώ διατηρεί μια ανισσόροπη σχέση με την κόρη της. Η οργή της May για αυτόν τον άγριο άνδρα θα μετατραπεί σταδιακά σε μια συμπάθεια, σε μια καινούργια επαφή και τέλος σε ερωτικό πόθο που βρίσκει ανταπόκριση. 

Σε αυτό το σημείο είναι που η ταινία γίνεται Μεγάλη, αφού η σκηνοθεσία μεταβάλλει τα πρόσωπα, τα σώματα του ετερόκλητου αυτού διδύμου σε κάτι ανθρώπινα κατανοητό, αφήνοντας τον κομπλεξαρισμένο αρχικά θεατή να αντιμετωπίσει ερωτικές σκηνές(που είναι απίστευτα γυρισμένες) και  συζητήσεις δύο ανθρώπων με μεγάλη ηλικιακή διαφορά αλλά την ίδια ανάγκη να γεμίσουν είτε την μοναξιά τους είτε την αδηφαγία που γεννά η κοινωνική κατωτερότητα. Ο πόθος για τη πρωταγωνίστρια θα γίνει προσμονή για έρωτα, παρασυρόμενη σχεδόν με μια εφηβική αφέλεια για τους ανθρώπους, μπαίνοντας μάλιστα και σε ανταγωνιστική θέση με την κόρη της. Ξαφνικά όλα θα μαθευτούν, τα παιδιά θα καταλάβουν πώς η Μητέρα τους ξαφνικά φέρεται σα μια γυναίκα απομυθοποιώντας απόλυτα το ρόλο της και η εκείνη θα γίνει ένας σάκος του μποξ για όλους. Για την κόρης της που βρίσκει ευκαιρία να βγάλει όλον το «παιδικό» θυμό και τα ελλείμματα της πάνω στη μάνα, ο γιός που παραπαίει μέσα στην αστική του καταστροφή και απλώς θέλει όλοι να φύγουν από κοντά του και ο Ντάρρεν που ανακαλύπτει πώς για άλλη μια φορά κάποιος προσκολλήθηκε πάνω του απαιτώντας από αυτόν να γεμίσει κενά ενώ αυτός συνεχίζει να νιώθει αποτυχημένος στη σκιά των βολεμένων Άλλων.

Η Μητέρα θα ταπεινωθεί, θα χτυπηθεί και θα εκδιωχθεί αφήνοντας την ταινία να αποδομήσει την οικογένεια που τόσο καιρό «κρατιόταν» από την τυπικότητα και την πατριαρχική ευπρέπεια, από τις κοινωνικές νόρμες που θέλει την επιφάνεια να συντηρείται μέσα από τεχνική οικονομική ανέλιξη και τις ανθρώπινες σχέσεις να σκοντάφτουν πάντα στον ατομικισμό που κουβαλά η σημερινή ψυχρότητα της επικοινωνίας. Πάνω από όλα όμως η ταινία αφήνει διάπλατα να αποκαλυφθεί πώς ποτέ δε θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε, να συναισθανθούμε, να φανταστούμε ακόμη και σκοτεινές πτυχές των ανθρώπων που έχουμε δίπλα μας. Πώς στην αναζήτηση της ευτυχίας ή της πλήρωσης συχνά καθένας είναι μόνος του.

By Rory

Κινηματογραφικές προβολές: "Ιατρική και Σινεμά"

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας σε συνεργασία με το Μουσείο Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης και τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου διοργανώνουν μια σειρά προβολών με θέμα Ιατρική και Κινηματογράφος.

Οι προβολές θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη στις 20.30 από τις 25 Απριλίου ως τις 23 Μαΐου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Σήμερα Τετάρτη 16 Μαΐου προβάλλεται η ταινία "Sicko" του Μάικλ Μουρ.

 

Το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ καταπιάνεται με τις ανθρώπινες ιστορίες καθημερινών Αμερικανών των οποίων οι ζωές έχουν καταστραφεί από το αμερικάνικο σύστημα υγείας. Ο γνωστός σκηνοθέτης τα βάζει με το σύστημα υγείας και ζητάει εδώ και τώρα κατάργηση του χρεωκοπημένου ιδιωτικού παρακράτους. Με τη συνηθισμένη του ειρωνία, ταξιδεύει και εκτός συνόρων για να αποδείξει ότι, όπως οι πυροσβέστες και οι αστυνομικοί, έτσι και οι γιατροί της χώρας του θα έπρεπε να είναι λειτουργοί και να ανήκουν στον κόσμο.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

 

 

 

 

 

Κινηματογραφική Ομάδα Παν/μίου Κρήτης: The Phantom Of The Opera

Η ανανεωμένη Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο έχει ξεκινήσει μία σειρά προβολών στο χώρο της Παλαιάς Λαχαναγοράς.
Οι προβολές γίνονται κάθε Τρίτη και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Σήμερα Τρίτη 15 Μαϊου στις 19:00.

The Phantom Of The Opera (2004)

Σκηνοθεσία: Joel Schumacher

Πρωταγωνιστούν: Gerard Butler, Emmy Rossum, Patrick Wilson
Διάρκεια: 143΄
Κατηγορία: Δράμα, Μουσική

Υπόθεση: Το Φάντασμα, που τρομοκρατεί ηθοποιούς και θεατές στην Όπερα του Παρισιού του 19ου αιώνα, είναι στην πραγματικότητα ένας μουσικός ο οποίος ζει στα υπόγεια του κτιρίου και προορίζει για ντίβα της όπερας τη νεαρή προστατευόμενή του, Christine. Όταν εκείνη ερωτεύεται τον Raoul, το Φάντασμα δείχνει εκδικητικές διαθέσεις.

 

 

 

 Πριν από την καθιερωμένη προβολή, θα πραγματοποιηθεί προβολή ταινίας μικρού μήκους,σε σκηνοθεσία μέλους της ομάδας!

'Aνασα- Breath
Διάρκεια: 7'
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παγώνης

…Αυτή είναι η στάχτη μου, κάτσε να την μοιραστείς μαζί μου, και όταν γυρίσω θα περιμένω την δικιά σου στάχτη να γευτώ άλλωστε δεν γίνετε να μην καείς... θα καείς.

 

 

 

Πρόταση dvd: Θα έρθει η Μέρα και για μας (Notre jour viendra)

Του

Romain Gavras

 

  


                       They’ve lost control

  

Μίζερη καθημερινότητα με μια υστερική μητέρα και αδερφή, συναισθηματική απραξία, κοινωνικό bullying, σχέσεις κατασκευασμένες μέσα από γοτθικά avatar και live chatting  που οδηγούν σε μια επίπλαστη κοινωνικότητα. Ο κόσμος του Ρεμί. Η θέση του ψυχοθεραπευτή, του μηδενιστικού ακροατή που πια δεν μπορεί πραγματικά να ακούσει, να συναισθανθεί, να «εργαστεί» με τον πόνο του άλλου παρά αφήνεται σε μια προσωπική αδειοσύνη που οδηγεί στο κυνισμό και τον μισανθρωπισμό. Ο κόσμος του Πατρίκ με έναν Βενσάν Κασέλ να είναι ασταμάτητος υποκριτικά τα τελευταία χρόνια!

Οι δύο τους θα συναντηθούν και θα ενωθούν σε ένα ιδιότροπο δίδυμο δημιουργώντας αρχικά μια ανέμελη και ασχημάτιστη σχέση πατέρα-γιού, μέντορα-μαθητή στην προσπάθεια του δεύτερου να βοηθήσει τον πρώτο να διαμορφώσει ταυτότητα, να βρει την σεξουαλική του κατεύθυνση μόνο και μόνο για να έρθει αντιμέτωπος με το δικό του κενό και εν τέλει να ταυτιστεί με την παρανοειδή ψύχωση που ανοίγει ο Ρεμί(άψογος και μεθοδικός ο Ολιβιέ Μπαρτελεμί). Ένας άλλος πατέρας που δε μαθαίνει αρχές αλλά μηδενισμό, σαν να προσπαθεί να φτιάξει έναν άνθρωπο από την αρχή, όχι με τα λόγια μιας ψυχοθεραπείας αλλά με την επιρροή και την πράξη. Στόχος του Ρεμί να φύγει από τη Γαλλία, να πάει στην Ιρλανδία όπου όλοι είναι κοκκινομάλληδες σαν κι αυτόν, να καταφέρει να ανήκει κάπου, να τον δεχτούν. Στόχος του Πατρίκ απλώς να αυτοκαταστραφεί, να λιώσει μέσα στο δικό του νιχιλισμό.

Εκεί ξεκινά ένα ακραίο ψυχικά, όπως αγαπούν συνήθως οι Γάλλοι, road movie όπου πια η παράνοια μιας χώρας που τους καταδιώκει, που πρέπει να αδειάσει από όλους είναι εμφανής και ο έφηβος Ρεμί μοιάζει να παραδίνεται σε αυτήν προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρει έναν πραγματικό εαυτό, μια επαφή με κάτι, κάποιον που τον ερεθίζει, που θα του δώσει εαυτό. Καθώς βλέπει τον πριν λίγο μέντορα του να αλλάζει προσωπείο, να βουλιάζει στην κατατονία και τελικά κι αυτός στην ψύχωση οι ρόλοι αλλάζουν και οι στόχοι ταυτίζονται. Η παθολογία εξωτερικεύεται, γίνεται βίαιη και η επίτευξη του στόχου καταλήγει σε μια διαστροφική κάθαρση, σε μια πλήρη παράδοση στην αρρώστια, στην αποκοπή από τον κόσμο και την λογική.

Καθώς οι δύο ήρωες καταφεύγουν στη βία, πεταμένοι στις τελευταίες εξαιρετικές σκηνοθετικά σεκάνς σε μια δυστοπική ατμόσφαιρα προσπαθώντας να φτάσουν στη δική τους  Land of Sunshine, η ταινία ανεβάζει πιεστικούς εσωτερικούς ρυθμούς, γίνεται σκοτεινή και καταφέρνει να αποτελέσει  μια σπαραξικάρδια ωδή σε ένα άλλο κινηματογραφικό δίδυμο, αυτό του Καουμπόη του Μεσονυχτίου, αποδεικνύοντας πώς η δημιουργία του μέχρι πρότινος βιντεοκλιπά γιού του Κώστα Γαβρά δεν ήταν αδίκως από τις πιο αναμενόμενες τη χρονιά που βγήκε.

By Rory

Κινηματογραφικές προβολές: "Ιατρική και Σινεμά"

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας σε συνεργασία με το Μουσείο Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης και τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου διοργανώνουν μια σειρά προβολών με θέμα Ιατρική και Κινηματογράφος.

Οι προβολές θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη στις 20.30 από τις 25 Απριλίου ως τις 23 Μαΐου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Σήμερα Τετάρτη 9 Μαΐου προβάλεται η ταινία "Το λάδι του Λορέντζο" του Τζώρτζ Μίλλερ.

Οι γιατροί είχαν προβλέψει ότι ο Λορέντζο Οντόνε δε θα προλάβαινε να κλείσει τα 8 του χρόνια. Οι γονείς του, παρά τις προβλέψεις των γιατρών, δε σταμάτησαν στιγμή να προσπαθούν να βρουν τη θεραπεία για την ασθένεια που είχε ο γιος τους, την αδρενολευκοδυστροφία (ALD), που τον καταδίκασε να μείνει παράλυτος. Κατέληξαν όμως σε μια θεραπεία η οποία προσέφερε ελπίδα σε χιλιάδες άλλους γονείς...

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Κινηματογραφική Ομάδα Παν/μίου Κρήτης: Ray

Η ανανεωμένη Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο έχει ξεκινήσει μία σειρά προβολών στο χώρο της Παλαιάς Λαχαναγοράς.
Οι προβολές γίνονται κάθε Τρίτη και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Σήμερα Τρίτη 8 Μαϊου στις 19:00.

Ray (2004)

Σκηνοθεσία: Taylor Hackford

Σενάριο: Taylor Hackford, James L. White

Πρωταγωνιστούν: Jamie Foxx, Regina King, Kerry Washington
Διάρκεια: 152΄
Κατηγορία: Βιογραφία, Δράμα, Μουσική

Υπόθεση: Η ζωή του Αφροαμερικανού μουσικού Ray Charles : Τα πρώτα του βήματα ως μουσικός σε μπάντα, το συμβόλαιο με την εταιρία Atlantic, η εμπλοκή του με τα ναρκωτικά, η επαγγελματική άνοδος, οι συναυλίες, η σύλληψή του για κατοχή απαγορευμένων ουσιών, η απεξάρτηση.

Πρόταση dvd: Bloody Sunday

Του

Paul Greengrass

Together We Stand. Divided We Fall?

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τίποτα δεν είναι χρονικά μη επαναλαμβανόμενο. Ανάμεσα σε δεκαετίες και γενιές, στιγμές και άνθρωποι καταλήγουν σύμβολα, μεταμορφώνονται σταδιακά σε σημεία καμπής που συναντήθηκαν ανάγκες και ψευδαισθήσεις. Πράγματα που πολλοί συναντούσαμε ως κοινωνικές συνθήκες και ιστορικά δρώμενα μέσα από βιβλία ή ταινίες έρχεται η ώρα που στεκόμαστε οι ίδιοι ως μάρτυρες, όντας μέσα στην ιστορία πια, απέναντι στις συνθήκες που την επαύριο θα καταλήξουν για την επόμενη γενιά βιβλίο, ντοκιμαντέρ ή ταινία. Για χρόνια μέσα από την ενημέρωση ερχόμασταν σε επαφή με καταπιέσεις, με προδοσίες και γεγονότα που φάνταζαν για όσους ήταν έξω από το «πεδίο βολής», σε μια πολυτέλεια της απόστασης που δίνει η τηλεόραση ή η ψευδότυπη ευμάρεια άδικα και επικίνδυνα. Να όμως που τα τελευταία 2 χρόνια σα μια ψυχαναγκαστική ροπή της ιστορίας να επαναφέρει τα μοτίβα της αποσταθεροποίησης, η χώρα γέμισε με διαμαρτυρίες, με βία, με παραπλάνηση, με διλλήματα και την ετοιμότητα για τα άκρα, θετικά αλλά και αρνητικά.

Εκπομπές και ντοκιμαντέρ με την υπογραφή εγχώριων δημιουργών, πορείες και απεργίες, «αυτοθυσίες» και τρόμος βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας και πολλοί βρίσκονται στην αψυχολόγητη κατάσταση της ανερμηνείας, μη ξέροντας πώς να δράσουν, πώς να διαχειριστούν το εξίσου αψυχολόγητο κενό που έχουν αφήσει εξουσίες και απολιτική καθημερινότητα.

Η ταινία που προτείνεται εδώ δεν είναι τυχαία όπως και το γεγονός, η Ημέρα που εξιστορεί. Πρόκειται για τη προσπάθεια του Ιρλανδικού λαού, προσφάτως επίσης χτυπημένου από ΔΝΤ και φιλελευθερισμό, να αντιδράσουν, να απαιτήσουν εθνική ανεξαρτησία την δεκαετία του 1970. Ο Πωλ Γκρίνγκρας δημιουργεί ένα ψευδο-ντοκιμαντέρ για την πιο αιματοβαμμένη στιγμή της χώρας. Με αυτόν τον τρόπο κινηματογράφος και πραγματικότητα εξισώνονται παίρνοντας διαστάσεις επίκαιρες και διαχρονικές μιας και τίποτα μοιάζει να μην άλλαξε, παρά μόνο η μέθοδος και οι τρόποι που μια Απολυτότητα εγκαθιδρύεται ψυχολογικά και οικονομικά.

Στη Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουμε τις δικές μας μέρες και τα δικά μας θύματα, εθελούσια ή μη, μέσα από την ανώριμη ή διασπασμένη πολλές φορές προσπάθεια μας να αντιμετωπίσουμε Αυτό που μας συμβαίνει, Αυτό που ακόμη είναι να έρθει.

Καμία Κυριακή δεν είναι τυχαία και καμία στιγμή από δω και πέρα δεν θα είναι μεμονωμένη. Τα χρόνια ίσως καταλήξουν ένα ντόμινο, όπως η ελευθερία μας κατέληξε «χαλασμένο τηλέφωνο». 

Αύριο είναι Κυριακή. Θα σταθούμε μαζί και θα πέσουμε μόνοι;

By Rory

Πρόταση εβδομάδας: THE AVENGERS (ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ)

Ο Iron Man, o Hulk, o Thor, o Captain America, o Hawkeye και η Black Widow πρέπει να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για δράση όταν ο Nick Fury, διευθυντής της διεθνούς οργάνωσης για την ειρήνη, γνωστή ως Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α., ξεκινάει μια τολμηρή και παγκόσμιας εμβέλειας εκστρατεία προκειμένου να συσπειρώσει τους Εκδικητές για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό που απειλεί την ασφάλεια του πλανήτη. Για το λόγο αυτό ο Nick Fury πρέπει να βρει έναν τρόπο να πείσει τους υπέρ ήρωες να συνεργαστούν αντί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, καθώς ο πανίσχυρος και επικίνδυνος Loki έχει αποκτήσει πρόσβαση στο Τεσσεράκτιον (τον ΥπερΚύβο) και την ανεξάντλητη δύναμη του.

ΗΘΟΠΟΙΟΙ:Κρις Χέμσγουορθ, Σκάρλετ Τζόχανσον, Κρις Έβανς, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζ., Στέλαν Σκαάρσγκαρντ, Τζέρεμι Ρένερ, Τομ Χίντλεστον, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Κόμπι Σμόλντερς
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Τζος Γουέντον

Κινηματογραφικές προβολές: "Ιατρική και Σινεμά"

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας σε συνεργασία με το Μουσείο Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης και τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου διοργανώνουν μια σειρά προβολών με θέμα Ιατρική και Κινηματογράφος.

Οι προβολές θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη στις 20.30 από τις 25 Απριλίου ως τις 23 Μαΐου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Σήμερα Τετάρτη 2 Μαΐου προβάλεται η ταινία "Ο Κοκκινογένης" του Ακούρα Κουροσάβα.

19ος αιώνας. Ο υπερόπτης και περήφανος Δρ Νομπόρου Γιασουμότο μόλις αποφοίτησε κι αναγκάζεται να εργαστεί σε μια μη κερδοσκοπική κλινική υπό το Δρ. Νιίμπε. Ο Δρ. Νιίμπε γνωστός και ως κοκκινογένης εφαρμόζει μια μοναστική ζωή στους υπαλλήλους του, κάτι που θα επηρεάσει το Νομπούρο. Θα μάθει την αληθινή αξία του να είσαι γιατρός και πως οι ασθενείς είναι άνθρωποι με δικά τους προσωπικά προβλήματα.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Θέατρο

Dirty Granny Tales/REJECTION

Masquerade phychotique

Κάτι όμορφο και σκοτεινό, μελωδικό και διαστροφικά γοητευτικό συμβαίνει στην Αθήνα από τις 20 Απριλίου. Κάτι διαφορετικό που θα διαρκέσει για λίγες μόνο παραστάσεις μέχρι τις 6 Μαίου στο Θέατρο Δίπυλον.

Μετά την επιτυχία στο θέατρο Badminton οι Dirty Granny Tales διαλέγουν να παρουσιάσουν για άλλη φορά σε ένα κοινό που αρέσκεται σε άρρωστα παραμύθια ντυμένα με ιδιαίτερη μουσική την εξαιρετική τους δουλειά Rejection.

Η ιστορία ενός από τους πιο διάσημους serial killers, Ed Gein ζωντανεύει μέσα από ένα θεατρικό βγαλμένο από μια αρρωστημένη avant garde οπτική που μας σύστησαν καλλιτέχνες όπως οι Tiger Lillies και πανέμορφες ενορχηστρώσεις, εμποτισμένες από ταξιδιάρικες folk και αναγεννησιακές μελωδίες των συγκεκριμένων μουσικών που εδώ και λίγα χρόνια ακολουθούν ένα δικό τους δρόμο φέρνοντας την εγχώρια μουσικοχορευτική σκηνή σε άλλα επίπεδα.

Πλαισιωμένοι από μια ομάδα χορευτών, virtual προβολές και σκηνικά που θυμίζουν πρώιμο Tim Burton οι DGT μεταφέρουν επί σκηνής, συμβάλλοντας κι οι ίδιοι οπτικά και ερμηνευτικά, τη σκληρή ιστορία ενός δολοφόνου με ένα τρόπο παιδικά μελαγχολικό αφήνοντας τα πολυποίκιλτα φωνητικά και το corpse paint να χωνευτούν μέσα από ατμοσφαιρικό φωτισμό και μινιμαλιστική σκηνογραφία. Δύο ώρες ετερόκλητων επιρροών και έντονης μουσικής αφήνουν τη θέαση να γλιστρά από τον μαλακό εφιάλτη στην λύπη και την ανατριχίλα όλα συνοδευόμενα από τις πανέμορφες συνθέσεις του συγκροτήματος, σημαντικοί μουσικοί όλοι τους στην εγχώρια underground metal σκηνή της Ελλάδας.

Μια τελείως διαφορετική θεατρική εμπειρία και μια γενναία υπόθεση ερμηνευτικά από το ιδιαίτερο αυτό σύνολο. Ψάξτε και τη μέχρι τώρα δισκογραφία τους: Inversed World(2008), Didi’s son(2010)

By Rory